BETAWI PUNYA CERITA

BETAWI PUNYA CERITA

GANYONG

Oleh : Bang Ilok

Lagi iseng ngobyek kedaerah Kemelejing eh nemuin pu-un ganyong, jadi inget dulu masing bocah Nyak kita suka ngukus ganyong buat nyarap atawa buat ngopi diari sore.Ubi ganyong dulu mah emang jadi makanan kesukaan sebagai pengganti nasi kalo lagi paceklik apalagi pas lagi jaman penjajahan dimana beras susah di dapet lantaran di umpetin ama kompeni,entuh ganyong jadi makanan pokok masyarakat penganti nasi karena kepaksa,ubi ganyong ampir sama rasanya sama makan sagu rarut rada gurih manis begitu dah.

Pu-un ganyong tumbuh ngegomplok,ngumpul jadi kiatan indah apalagi entuh pu-un ada kembang nya nyeng tambah bikin indah,kalo kiatan nya rada mirip pu-un kembang dari pada pu-un umbi-umbian, dulu mah manting ngambak di selebar kebon ama teritipan kalo kita lagi gegeni pagi di tabunan, perut perih belon kena makanan entuh ganyong kita gali kita jeblusin ke tabunan lah kaga lama entuh ganyong udah mateng.

Makan ganyong diari abis shalat magerib bari ngumpul ama keluarga di bale depan rumah jadi idup berasa damai apalagi ditemenin ama suara kodok bancet di sawah,entuh kukusan ganyong masing ngelun kita geragot diangi di mulut jadi berasa bet nikmatnya, orang tua kita dulu mangkanya pada manting sehat kaga punya penyakit berat kaya orang karang karena makan nya nyeng alami kaga mengandung zat kimia ama nyeng laennya nyeng bikin penyakit, udah gitu ge di kukus ama di rebus jarang ama makan nyeng di goreng -goreng sudahan minyak goreng dulu mah kudu beli jadi orang dulu mah nyari nyeng gampang dan bahan-bahannya bisa nuturin dah di kebon.

Sekarang pu-un ganyong udah langka,bocah sekarang kaga kenal ama pu-un gituan, kaga ada nyeng peduli romanah ama pu-un nyeng dulu suka dibikin obat panas dalem ama baba kita,ganyong kalo kaga ada nyeng engeh budi dayain bakalan tibang tinggal cerita doangan…

Betawi pinggiran
Bang ILok

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *